Communiebank in Werkhoven verwijderd Print
Geschreven door S. van Daal   
maandag, 05 mei 2008 16:23

In Werkhoven, een dorp in de Kromme Rijnstreek ten zuidoosten van Utrecht, is een conflict ontstaan tussen het kerkbestuur en de parochianen. De marmeren communiebank werd daar onlangs uit de kerk verwijderd. Deze communiebank was een schenking van parochianen aan de kerk. Het is dan ook voorstelbaar dat dit de parochianen van de O.L.Vrouw ten Hemelopnemingparochie in het verkeerde keelgat is geschoten. De kerk, die dit jaar 100 jaar bestaat, is een schepping van architect Wolter te Riele (1867-1937). In de jaren na de bouw werd de kerk verfraaid met een neogotisch hoofdaltaar (1908) en een Maria- en Jozefaltaar (resp. 1914 en 1916) in dezelfde stijl. Een tekening die in de kerk is opgehangen toont de gehele aankleding met drie altaren, een preekstoel, beelden, een triomfkruis en communiebanken, uitgevoerd als een samenhangend programma. De neogotische communiebank werd niet uitgevoerd en de oude neobarokke bank werd herplaatst. Deze werd in de jaren dertig vervangen door het marmeren exemplaar dat tot voor kort de kerk sierde. Het interieur van de kerk bleef met de versoberingen van de jaren vijftig en zestig redelijk goed bewaard. De preekstoel en de oorspronkelijke kruisweg werden verwijderd, maar de drie altaren van atelier Mengelberg, de beglazing en de later toegevoegde communiebank bleven toen wel behouden. De vloer van het priesterkoor werd verhoogd met een houten podium met groene vloerbedekking. Dit podium werd tegelijk met de communiebank verwijderd. Hierdoor is wel de originele tegelvloer weer zichtbaar geworden. De communiebank werd in de jaren vijftig gesplitst en voorzien van een hekwerk met lezenaar dat tegelijkertijd de preekstoel moest vervangen en het mogelijk moest maken het priesterkoor vanuit het middenpad te betreden. Hiertoe werd de communiebank verder uit elkaar gezet, richting de zijkapellen. Omdat het nieuw aangebrachte houten podium het betreden van het priesterkoor door het hekwerk onmogelijk maakte, werd de communiebank voor de tegenwoordige liturgie als een barrière tussen het gebeuren rond het altaar en de kerkgangers ervaren. Zeker heeft het massieve karakter van de bank bijgedragen aan het besluit om hem te verwijderen. De voorganger moest om communie uit te reiken via een van de zijkapellen de kerk in.

 

 

 

De ontevreden parochianen hebben geprobeerd de plannen te verijdelen door handtekeningen op te halen tegen het besluit de communiebank te verwijderen. Wat men vooral betreurt is dat de bank niet als geheel bewaard is gebleven. Delen ervan zijn in de Mariakapel hergebruikt. En het is jammer dat de communiebank, die met de vernieuwde liturgie sinds de jaren zestig al in onbruik is geraakt, en op veel plaatsen al is verwijderd, nu ook in Werkhoven is verdwenen. Het kerkbestuur echter volgde de tendens, uitgezet door het bisdom, om kerken opener en toegankelijker te maken. De verwijdering van communiebank en podium hebben het altaar dichter bij de mensen gebracht. Dit heeft echter ook een keerzijde, zo schrijft ook pater Kimman. De communiebank getuigde van de mystiek die samenhangt met de eucharistie en de eeuwenoude devotie voor het Sacrament.

Beide standpunten zijn te verdedigen. De parochianen die tegen de plannen waren enerzijds, die om devotionele en nostalgische redenen of het simpele feit dat hun voorouders de communiebank aan de kerk hebben geschonken en anderzijds het parochiebestuur en de voorstanders van de plannen, die het priesterkoor opener wilden maken en het neogotische aanzien van de kerk deels hebben hersteld. Het oude hoofdaltaar komt in de huidige situatie meer tot zijn recht. Hoe men er ook over denkt, het is goed te zien dat er in ieder geval een betrokkenheid blijkt bij beide partijen en dat er niet argeloos en onverschillig met een kwestie als deze wordt omgegaan.

 O.L.Vrouw ten Hemelopneming Werkhoven

Laatst aangepast ( woensdag, 10 juni 2009 19:18 )